معنی ربیعه الرقی - جستجوی لغت در جدول جو

ربیعه الرقی(رَ عَ تُرْ رَقْ قی ی)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(رَ عَ تُرْ رَءْیْ)

ربیعه بن فروخ تمیمی (از طریق ولاء نه تمیمی اصلی) مدنی، مکنی به ابوعثمان. امام فقیه و مجتهد و از مذهب رأی آگاه بود از اینروی به ربیعهالرأی ملقب گردید. از ارباب سخاوت و کرم بود و وقتی که سفاح بمدینه آمد دستور دادبه او پولی بدهند ولی وی نپذیرفت. مرگ ربیعه در هاشمیه از زمین انبار بسال 136 هجری قمری اتفاق افتاد. (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3). و رجوع به رایی (ابوعثمان...) و ربیعه بن ابی عبدالرحمن و نیز رجوع به ضحی الاسلام ص 14 و البیان و التبیین ج 1 ص 98 و عیون الاخبار ج 2 ص 175 و عقدالفرید ج 2 ص 114 و 116 و 131 و ج 3 ص 366 و ج 4 ص 3 و 54 و 126 و 241 و نامۀ دانشوران ج 6 ص 64 شود

لغت نامه دهخدا